زنده باد شعر خوب...

سلام
امروزه خیلی ها معیار شعر خوب را قالب شعر می دانند و می گویند که مثلا شعر سپید از غزل وشعر کلاسیک بهتر است و ازاین قبیل، اما آیا واقعا شعر خوب کدام است؟
غیر قابل تحمل ترین چیز در نزد اهل نظر، هنر در حد متوسط آن است؛ شعر متوسط، نقاشی متوسط و موسیقی متوسط  قادر نیست انسان را به جایی که باید برساند و انگار حس آدمی در زمان شنیدن یک شعر و یا یک موسیقی متوسط درجا می زند و بلاتکلیف می ماند واین اصلا حس خوبی نیست.عده ای برای گریز از این معمولی بودن، با در هم ریختن ساختار شعر و دستکاری ناشیانه اصول زبانی، ادعای مدرن بودن و مدرن سرودن می کنند و دلیل نامفهوم بودن این به ظاهر اشعار را نفهم بودن مخاطب می دانند و نسلهای آینده را مخاطب اصلی شاهکارشان می دانند!
.در روزگاران گذشته با توجه به محدودیت ارتباطات ممکن بود که شعر یک شاعر پس از سالیان سال خاک خوردن در گوشه ای کشف و شاعر و ارزش شعر او پس از گذشت گاهی چند قرن مشخص بشود.البته شعر امثال حافظ وسعدی و مولانا را باید مستثنی کرد که در همان زمان خودش حافظ عراق و فارس را به شعر خوش گرفته بود و قصد بغداد و تبریز را داشت.اما الان کسی نمی تواند مدعی شود که من شعر می گویم و دویست سال دیگر متوجه خواهند شد که من چه گفته ام!!
شعر خوب، خاصیتش این است که پس از مدتی تمام و یا قسمتی از آن در حافظه خوانندگان جدی تر شعر می ماند و به قول استاد گرامی دکتر شفیعی" رسوب می کند"
شعرهای اخوان ثالث، فروغ، سهراب و شاملو که هرکدام در دوران خودشان بسیار مدرن می سرودند، بهترین شاهد بر این مدعاست.زمانی که اشعارخوب وناب  این شاعران و نه همه آن چه می سرودند، منتشر می شد در کمتر از یک ماه در ذهن خوانندگان جدی شعر رسوب می کرد وماندگار می شد.
می توان به قاطعیت گفت که:
شعر خوب شعری است که پس از انتشار در ذهن خوانندگان جدی شعر ماندگار می شود و در این میان فرقی نمی کند که این شعر سپید باشد، غزل باشد، مدرن و یا پست مدرن باشد.
به قول استاد شفیعی کدکنی:" آزمایشگاه جامعه بی رحم تر از آن است که رعایت حال شخص و یا اشخاصی را وجهه همت خودش قرار دهد".
 این جامعه است که سره را از ناسره جدا می کند و شعر ناب را در قاب حافظه خودش می گیرد و بقیه را به بایگانی فراموشی می سپارد.

پ ن: راستی امروز یعنی 12دی ماه روز تو لد وبلاگ طره ی آشفتگی است.از تمام دوستانی که در این مدت نسبت به بنده حقیر لطف داشتند سپاسگزارم.

اینجا شراب می رقصد

سلام

این غزل  همین الان تموم شد .تقدیمش می کنم به ساحت علمدار کربلا و همه ی شما دوستان اهل معرفت حسین(ع)

صـــــــدای باد در آغوش آب می رقصد

و آب دور تو با التــــــــــــهاب می رقصد

دوباره عشق شکوفا شد آسمان لرزید

دوباره خون تو در چشــم آب می رقصد

تن تکیـــــــده مشکی که راوی آب است

کنار دست تو پر اضــــــــــطراب می رقصد

نگاه عاشق ســـــاقی و بزم خون و خدا

عجیب نیست که اینجا شراب می رقصد

تو اوج می شوی وآسمان تر از خورشید

و او که ماند و هنوز آفتاب می رقصد...

88/10/3

 پ ن:  نمی دونم چی بگم!به غیراز عده ی معدودی اکثر این مداح ها هرچی دلشون می خواد  برای خودشون می خونن و مقام امام حسین و یارانش رو به اندازه یک سردار شکست خورده همه چی باخته و یک سپاه تار و مار شده  پایین میارن!یکی میگه من سگ آستانتم یکی میگه من مجنونتم و... نمی دونن که حسین(ع)، سگ و دیوونه نمی خواد!حسین پیرو با معرفت می خواد که پرداختنش به ماجرای کربلا به دهه محرم ختم نشه! همه روزاش عاشورا باشه، امر به معروف ونهی از منکر کنه وهمه  افتخارش بلند کردن علم هیات نباشه!نمی دونم کی می خواد فرهنگ عاشورا به همان صورتی که باید در جامعه حاکم بشه؟
خدایا این بدعت ها وخرافات را از دین و آیین ما دور بفرما!
خدایا شعور حسینی و شور عاشورایی و صبر به بندگانت عنایت بفرما!
آمین یا رب العالمین...