نبرد سه روزه

سلام

می خواهم در مورد نبرد رستم واسفندیار بنویسم داستانی که با وجود داشتن نمونه های مشابه در دیگر اقوام منحصر به فرد است .این داستان از این جهت اهمیت دارد که شامل مهمترین مسائل انسانی از ابتدا تا کنون است:پیری وجوانی ،آزادی واسارت ، کهنه و نو ،تعبد و تعقل ، برخورد سرنوشت با اراده انسان ، و برخورد زندگی ومرگ!
واقعا نبرد رستم و اسفندیار برای چیست ؟چرا این دوپهلوان نامی رو در روی هم قرار می گیرند و ناگزیر از مبارزه می شوند؟رستم پهلوان آزاده ایست که لقب تاج بخش دارد و پادشاهان از اوست که تاج برسردارند چرا باید گشتاسب چنین ماموریتی به اسفندیار بدهد"برو ورستم رادست بسته بیاور"
گشتاسب پدر اسفندیار که شیفته تخت وسلطنت است وآواز ومحبت روز افزون لشکریان رانسبت به پسرش اسفندیار می بیند چاره ای ندارد جز آن که اسفندیار را به نبردی بفرستد که به گفته جاماسب پیشگو،برگشتی ندارد ودر این نبرد کشته خواهد شد!گشتاسب بارها قول پادشاهی را به اسفندیار داده اماهر بار از واگذاری تاج پادشاهی به او امتناع نموده است.
در شاهنامه حکیم فردوسی ما از رستم واسفندیار نام آور تر نمی بینیم هرکدام ماجراهایی داشته اند که در عین شباهت به یکدیگر منحصر به فرد هستند وبرخورد سه روزه این دو یکی از نقطه های اوج در شاهنامه است.

این نبرد قبل از اینکه برخوردی فیزیکی باشد جنگی معنوی است که در آن اندیشه و گفتار کمتر از ضربات مرد افکن نیست وبا هر ضربه کلامی رد وبدل شده است گویی که دواندیشه متفاوت روبروی هم تجسم یافته و با هم درگیر شده اند چرا که این دو نام آور نماینده دو گروه و دواندیشه هستند که می خواهند از موجودیت خود دفاع کنند!
جنگ بر سر آزادی واسارت است !اسفندیار آمده که به فرمان شاه رستم را دست بسته به بارگاه ببرد !به راستی مرد آزاد چه راهی را باید درپیش بگیرد ؟تن به بند بدهد وآسوده روزگار بگذراند ویا با انتخاب آزادی خود ودودمانش را بر باد دهد!
درک این نکته برای اسفندیار ممکن نیست او پروده تعبد است!پادشاه که برگزیده یزدان است دستور داده و ورستم باید بند را بپذیرد!رستم که نماینده مردم گمنام است باید دست بسته به درگاه برده شود تا همه بدانند که دستی بالاتر از دست پادشاه نیست!
برای رستم تن به بند دادن حتی برای یک لحظه به معنی نفی تمام افتخارات گذشته واسارت ابدی اوست!کسی که آزادی را انتخاب کرد و بند را نپذیرفت ودست بسته نمرد در هر حال پیروز است چرا که به دست آورده آنچه را که می خواسته ولو به بهای جان خود...!

آب دریا را اگر نتوان کشید...

سلام

 وقتی کتاب مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی را می بینیم حالتی دوگانه در ما ایجاد می شود شوق خواندن این کتاب از سویی وحجم بالای آن از سوی دیگر ما را سر دو راهی خواندن ونخواندن قرار می دهد!این کتاب در شش دفتر و شامل 25632 بیت است آیا ما واقعا با این زمان محدود وزندگی ماشینی می توانیم از این کتاب استفاده کنیم و از بحر معانی آن جرعه ای بنوشیم !

مثنوی کتابی جامع و منحصر به فرد است یکی می خواند و براوراق آن گریه می کند، یکی زمزمه می کند و براشعار آن دست می افشاند وپای می کوبد ،یکی درنماز وطاعت با آن راز ونیاز می کند،یکی از آن حکمت می آموزد ،دیگری عرفان،سومی لغت وصرف ونحو،چهارمی سخن گویی وفصاحت ،پنجمی دین،ششمی داستان آن را از بر میکند ،یکی به اشعار آن مثل می زند،دیگری سخن آن را گواه خود می آورد،یکی می خنداند،دیگری می گریاند،خدا می داند که این کتاب چه شورها در جهان فکنده و چه شورها را فرونشانده است!

در اینجا می خواهم یکی از بهترین خلاصه های مثنوی را به شما معرفی کنم، لب لباب خلاصه ای  از این کتاب است که توسط دانشمند سده نهم هجری کمال الدین حسین بن علی بیهقی هروی واعظ کاشفی پرداخته شده است.اودانشمندی پرکار بوده و در علوم رایج زمان خویش از اخلاق وتاریخ و تفسیر وحدیث وسلوک و نجوم و ریاضی و فقه به دو زبان فارسی و عربی 37 کتاب نوشته و در همه این دانشها دست داشته است.در نظم و نثر فارسی زبر دست بوده وکاشفی تخلص می کرده است.کتاب لب لباب در سه عین و هر عین به چند نهر   وهر نهر به چند رشحه تقسیم بندی شده است .عین اول دربیان جوامع اطوار شریعت شامل 7 نهر و26 رشحه،عین دوم در بیان اسرار طریقت شامل 6 نهرو38 رشحه وعین سوم در بیان لوامع انوار حقیقت شامل 3 نهر و 14 رشحه می باشد.خواندن این کتاب را که خلاصه دریای بیکران مثنوی است به تمامی دوستداران ادب فارسی خصوصا ادب عرفانی توصیه می کنم باشد که لحظه ای  فرصت پرگشودن در فضای معنوی وعرفانی کتاب وزین وبی مانند مثنوی را پیدا کنیم و از شراب معانی عمیق آن سر مست شویم:

هر دکانی راست سودای دگر

مثنوی دکان فقر است ای پسر

مثنوی ما دکان وحدت است

غیر واحد هرچه بینی آن بت است

آب حیوان خوان مخوان این راسخن

روح نو بین در تن حرف کهن

قابل این گفته ها شو گوش دار

تا که از زر سازمت من گوشوار