هر گوشه چو منصوری آویخته بر داری

سلام

می خواهم خیلی خلاصه در مورد انا الحق گفتن منصور حلاج بنویسم .شیخ محمود شبستری در گلشن راز می گوید که تمامی موجودات و ذرات عالم مست حقند و در این مستی دعوی اناالحق دارند و چون در این جهان غیر از حق ، حقیقتی نیست بین انا الحق و هوالحق هیچ تفاوتی نیست که هر دو اینها ندای حق است چنانکه حضرت مولانا در دیوان شمس می فرماید:

هر ذره ز خودشیدت گویای انا الحقی
هر گوشه چو منصوری آویخته بر داری

آنچه جواز اناالحق گفتن است مستی و نفی خودی و تعین خاص هر موجود است وقتی که من غایب می شود همه اوست و من هشیار نمی تواند انا الحق بگوید واگر بگوید کفر محض است مانند فرعون که مست حق نبود و هشیار خویش بود.اگر انا الحق گفتن منصور محو هویت واز میان برخاستن من باشد رواست چرا که موسی از درختی نیز آواز انی انا الله  شنید و در آن حال درخت غرق در آتش بود یعنی هویت او در تجلی حق محو ونابود شده و سوخته بود.
منصور نیز در آن حال که انا الحق می گفت همان آتش را برجان خویش داشت و از این رو وقتی که که اناالحق را به زبان می آورد منصور کجا بود خدا بود خدا!

اما تنها جرم منصور این بود که این مستی را در میان هشیاران آشکار کرد کسانی که غرق در منیت وهشیار خودشان بودند وبه قول بیهقی "رسید به او هرآنچه رسید!"

ستاره زدن

سلام

گاهی در شعر شعرای پیشین به واژه و یا عبارتی برمی خوریم بسیار آشنا وبی تامل ودقت آن را برای خودمان معنی می کنیم و می گذریم.فعل مرکب" ستاره زدن"در شاهنامه استاد طوس از این دست است.در جایی که سلم و تور برادران ایرج و فرزندان فریدون در دشت خیمه و خرگاهی برپا کرده اند وفرستاده ای به نزد فریدون گسیل داشته و از فریدون درخواست دیدار منوچهر نوه ایرج را دارند،حکیم فردوسی خیمه سلم و تور را چنین توصیف می کند (بیت 1767)

یکی خیمه ی پرنیان ساخته          ستاره زده ،جای پرداخته

شاید در نظر اول عبارت ستاره زده را چنین معنی کنیم خیمه ای از پرنیان که سر به ستاره ها می زند ویاتعبیری از این دست اما باید دانست که ستاره ،گونه ای خیمه بوده  که شامیانه هم گفته می شده ،این واژه عربی است واز واژه" ستر"به معنی پوشاندن گرفته شده است. ستاره زدن در بیتهای دیگر هم به کار رفته و گاهی به معنی انداختن پرده جلوی در خیمه نیز آمده است.جای پرداختن هم به معنی خالی کردن مکان از مردمان وبه اصطلاح خلوت کردن است.