شعر قشنگ زندگی

 سلام
سی سال با سرعت سپری شد !سی سالی که شاید در تاریخ ایران بی سابقه باشد .در این سی سال جامعه ما شاهد تحولات زیادی بوده و نسل ما این شانس را داشته که آنها را تجربه کند!
شاید بگویید که تجربه انقلاب و مشکلات پس از آن ، جنگ وخرابی و رفتن خوبها ودر انتظار" رفتن" ماندن خیلی ها و هزاران چیز دیگر اقبال است یا بد اقبالی؟!
زندگی انسان مانند کتابی است که روزهای آن در حکم صفحات این کتاب است و چقدرغیر قبل تحمل خواهد بود کتابی که تمام صفحات آن تکرار یک صفحه باشد!اگر چنین کتابی هزار صفحه هم داشته باشد باز هم یک صفحه بیشتر نخواهد بود!
هزاران روز زندگی کردن بدون حرکت ، بدون تحول وتغییر چقدر زجر آور است ولی ما این امکان را داشته ایم که برگهای متفاوتی در کتاب زندگی خود داشته باشیم که با ورق زدن آن حس "خوب" بودن و هر روز" نو" بودن و "تکراری" نبودن را با تمام وجود بچشیم و فریاد بزنیم که ما جاری هستیم ما می رویم و از دام روزمرگی جسته ایم!
ولی سوال این است که آیا دوره تحولات مثبت ، اندیشه خوب ماندن وقشنگ رفتن سپری شده!؟

آیا فصل جدیدی از کتاب زندگی ما آغاز شده که دارای برگهای تکراری خواهد بود ؟!!

آیا حضور آگاهانه ما در میادین مختلف به یک عادت- هرچند نیک- تبدیل نشده است؟!!

آیا شعر قشنگ زندگی ما رو به سوی شعار شدن دارد!!؟؟

این غزل را- البته اگر بتوان نام غزل برآن نهاد-در همین حال و هوا سرودم، تقدیم به شمایان همیشه جاری :

خط تکراری عبور عابران واضطراب
چشمهایی بی تماشا ،ردپایی تا سراب

چهره حوا وآدم ، رنگها و رنگها
صورتکهایی پر از بیهودگی پشت نقاب

خنده های تلخ شیرین، دانه ها و دامها
قصه فرهاد وشیرین ،یک سوال بی جواب

چشم کوچه شرمگین از عشوه های زهرخیز

کوچ کور این مترسکها ،غروب آفتاب

قصه هر روز آدمها ،هوس ،عصیان ، هبوط
خط تکراری ،عبور عابران واضطراب...

کفش نیم متری!

سلام

چقدر در مورد سنت و مدرنیته صحبت شده و کتابها و مقاله ها به چاپ رسیده و آرا و نظرات گوناگون ابراز شده تا همگان بتوانند تفاوتهای این دو مقوله را دریابند  ودر بعضی تعاریف کمی داغتر، کار به جاهای باریک کشیده اما من می خواهم نظر خودم را به صورت ساده و مختصر در این مورد بیان کنم سنت و مدرینیته چیزی نیست الا حرکت سینوسی یک پدیده که دائم در حال تکرار است ! روز اول که چرخ وارد زندگی انسان شد و پیشینیان با ساختن گاری و درشکه قدمی مدرن در حمل ونقل برداشتند کار جدید و نویی را صورت بخشیدند اما الان برای کهنه نشان دادن چیزی می گویند:این که مال عهد درشکه است!در زمان ساخته شدن گرامافون مردم با دیدن طرزکارآن دچار شگفتی شدند و از این پدیده به عنوان امری خارق العاده یاد می کردند اما الان در کوره دهات خودمان هم چوپان ها با mp3 player به دنبال گوسفندان می دوند و... خلاصه هرپدیده ای در طول حیات خویش از مدرن ونو  بودن به سمت سنتی شدن پیش می رود و این دور تا آخر ادامه دارد سنت چیزی است که در پشت سر ما قرار دارد حتی اگر پیش چشم ما باشد و مدرن چیزی است که تازه پدید آمده حتی اگر صورتی از آن در قبل وجود داشته باشد.برای عینی تر شدن مساله مثالی می زنم کسانی که الان در دهه چهارم وپنجم زندگیشان هستند خوب به خاطر دارند که زمانی شلوارهای پاچه گشاد به شدت مد شده بود و پوشیدن آن نشانه به اصطلاح کلاس و... بود و هنرپیشه معروف جشمید هاشم پور که در آن زمان به جمشید آریا معروف بود والبته با قیافه ای متفاوت ونقشی بسیار متفاوت تراینگونه می پوشید تا دوران آن گذشت و با آمدن شلوارهای لوله تفنگی پرونده آن پیچیده شد و دوباره در دوران اخیر این کهنه ی مدرن دوباره سرو کله اش پیدا شده ویا کفشهای پوزه دار که من نمی دانم در قسمت جلوی آن چه قسمتی از انگشتان پا قرار است قرار بگیرد و مربوط به دوران میرزا نوروز است اما اکنون آدمیزاد در فروشگاهها کفش برای پوشیدن پیدا نمی کند وقتی هم که می پرسی آقا کفش کوتاه تر از نیم متر ندارین! در جواب می گویند :ای بابا اون کفشا دیگه دمده شده ! وباز روزی خواهد آمد که دوباره دلقکها همین کفشهای نیم متری را برای خنداندن مردم بپوشند!!